Oktober 2014. Na enkele jaren van hard werken aan het opbouwen van een bedrijf gecombineerd met het vaderschap van 3 jonge kinderen, was ik vooral moe. Ik had daarom mijzelf een plezier gedaan. Ik zou weer gaan duiken: een grote hobby die ik al vijf jaar niet meer had gedaan. In oktober zou ik daarom mijn vrouw en kinderen een weekje verlaten voor een korte duikvakantie in Malta. Het idee was dat ik halve dagen online zou werken en de overige tijd zou genieten van duiken, zon en vakantie.
Na een paar dagen duiken, merkte ik dat ik er kennelijk toch na al die tijd, ondanks mijn toch best grote duikervaring wat moest wennen. Met name het naar boven kijken gaf een gevoel van disbalans die nieuw voor me was. Maar goed, ik was natuurlijk niet in topconditie en ik moest gewoon even wennen dacht ik.
De derde avond had ik ondanks mijn voornemen toch flink wat uurtjes achter de computer gezeten. Heerlijk op een terrasje, dat wel :). Maar toen ik opstond was ik opeens ‘duizelig’. Een gevoel dat ik ‘even’ mijn evenwicht moest hervinden. Maar ‘even’ ging niet op. Dat gevoel bleef hangen. Mijn eerste reactie was dat ik iets te aandachtig op het scherm had getuurd, dat het waarschijnlijk mijn harde werken was, dat er nu uit kwam. De samenhang met enkele andere symptomen zag ik toen nog niet.
Terug in Nederland bleef dat gevoel van disbalans maar hangen en er kwamen enkele andere symptomen bij. Na tweemaal bij de huisarts te zijn geweest, werd ik doorverwezen naar een KNO-arts. En toen ben ik voor het eerst zelf gaan bedenken dat een aantal andere zaken mogelijk verband hielden.
Toen ik dit complete verhaal van op het eerste gezicht onsamenhangende klachten vertelde, had de KNO-arts al heel snel een eerste voorlopige diagnose. Mogelijk was het SCDS. Een groot geluk voor mij dat hij die gekke symptomen snel wist te associëren met deze zeldzame afwijking! Ik heb later nog veel verhalen gelezen over mensen die jarenlang zonder diagnose moesten doen. Overigens blijkt het ook nog niet heel lang ontdekt. Dus 10 jaar geleden werd het nog afgedaan als iets ‘psychisch’… Thank god dat dit bij mij niet het geval was.