Geen substantiële veranderingen. Wel gevoel dat m’n linker oor nog dover wordt.
Emotioneel is het ook een achtbaan, van ‘ik moet gewoon meer geduld hebben’ tot ‘dit komt niet meer goed’. In de ochtend leeft dan meestal de negatieve versie omdat ik me dan super slecht voel. In de middag of avond voel ik me nu al meerdere dagen op rij enkele uren prima. Doordat dat nu een terugkerend fenomeen is, geeft dat houvast.
Vandaag ook paar geruststellende gesprekken gehad waardoor ik voor het eerst écht wat vertrouwen krijg dat het waarschijnlijk wel goed komt. Ook al duurt het misschien wel 6 weken.
Morgen naar Maastricht om eerste controle te krijgen. Hechtingen eruit.
Heftig hoor, die rollecoaster. Van vertrouwen tot wanhoop en andersom. Hoop dat vertrouwen het weer wint. Heidi en Marcus verhaal halen er bij mij nu de grootste angst vanaf. Na de ingreep ga ik me daar ook op focussen.
Sterkte!