Vandaag is het exact 4 weken na de operatie. Toch wel behoefte om nu wat nieuwe mijlpalen te kunnen noemen. Dus vandaag zowaar in de ochtend voor het eerst een stuk auto gereden (2 x 10 minuten) én in de middag voor het eerst een stuk gefietst (2x 20 minuten). Dat had ik een week geleden nog niet aangedurfd, dus met recht een nieuwe mijlpaal. Wel de max.
Afgelopen 2-3 dagen is er dan ook, na een paar dagen van stilstand, echt een verbetering geweest. Klachten zijn er nog maar ik kan flink wat meer nu. Langer wandelen, meer lichte activiteiten. Merkbaar verschil is ook dat de meepratende smurf er al twee dagen niet meer is. (Links hoorde ik alleen hoge tonen met vertraging en die vertraging is nu weg). Daarnaast is de druk in mijn oor ook merkbaar minder.
Dus de vooruitgang vandaag gevierd met de twee nieuwe prestaties. Helaas was het fietstochtje erbij iets te ambitieus vrees ik, want sinds ik terug ben van fietstocht voel ik me flink belabberd. Wel anders: meer griepachtig, dus misschien is dat gewoon een tijdelijk extraatje… Balen, maar liever dat het griep is dan een terugslag.
Vraag me overigens wel af wat de theorie erachter zou zijn. Voor de operatie had ik die ervaring ook al: een soort buffer. Je kunt een tijdje actief zijn, gaat goed, haast alsof er niets aan de hand is, en dan langzaam krijg je meer last en voel je dat het ‘op’ raakt. Als je dan doorgaat heb je je daarna de prijs te betalen. Voortdurend dus die balans zoeken tussen niet te weinig en niet te veel doen.
Ik hoop voor je dat je opgelucht bent dat er veel verbetering in zit.
Toen ik de eerste paar berichten na de operatie van je las, sloeg de schrik me om het hart, zou ik niet met je willen ruilen.
Nu zit er duidelijk vooruitgang in. Volhouden zo!
groetjes, Annelies
Dag Annelies, dank. Ja, gaat nu een stuk beter en ben er erg blij om. Hoe is het bij jou? Heb je inmiddels diagnose gehad? Is het ook scds bij jou?
Hoi Patrick,
Mijn verwijzing naar het AMC verliep in eerste instantie niet zo goed. Ik kwam bij een pas afgestudeerde arts terecht die mijn symptomen niet als SCDS herkende. Zijn oordeel baseerde hij op het feit dat ik geen abnormaal gehoorverlies heb. Hij vond het ook niet nodig dat ik met deze klachten werd doorverwezen naar de SCDS specialist want dat kon alleen in heel speciale gevallen. Ik voelde me nogal teleurgesteld en niet begrepen. Een CT scan vond deze arts ook overbodig, maar als ik erop stond mocht ik het laten doen.
Aldus heb ik een CT scan laten maken en om een andere arts gevraagd voor het vervolg gesprek. Vorige week was ik bij de andere arts voor de uitslag en jawel (!) zij beaamde dat er een stukje bot in mijn rechter oor ontbreekt! Echter er is geen gaatje te zien, ik heb dus genoeg vlies eroverheen zodat ik geen gaatje heb. Maar de CT scan is ook door de specialist beoordeeld en hij heeft wel degelijk gezegd dat mijn klachten mogelijk vanwege het ontbrekende bot kunnen ontstaan. Echter geen rede tot ingrijpen etc. waar ik ook helemaal niet op uit was. Ik heb nu deels een verklaring voor mijn klachten en dat was mijn intentie ook. Ook heb ik excuses gekregen dat ik niet gelijk ben doorverwezen naar de SCDS specialist, dit stond nl. wel op mijn verwijsbrief!
En heel jammer dat ik eerst die vervelende ervaring had!
Dag Annelies, dank voor je bericht. Wat vervelend dat het eerst niet (h)erkend werd. Helaas hoor ik dit vaker van anderen. Goed dat je hebt doorgezet! Ik had zelf ook geen gehoor-verlies, maar zat andere symptomen. Dat er genoeg vlies zit, zodat je geen gaatje hebt, dat begrijp ik niet? Hoe dan ook, je hebt nu in ieder geval een mogelijke verklaring en dat helpt ook. Succes