Ondanks mijn voornemen om nog maar 1 post te doen met hopelijk een succesverhaal, kan ik het toch niet laten om een update te geven.
Alleen al voor de lezers die een operatie overwegen, wou ik dat ik een sneller en overtuigender herstel kon laten zien. Het gaat echter met horten en stort. En ik voel me ook verplicht om mijn ervaringen eerlijk en transparant te delen.
Onderstaande is wat knip en plakwerk uit een mail-wisseling met collega SCDS’er en geeft wat mij betreft een goed beeld van huidige status
Het blijft een langdurig en onzeker proces bij mij. Als ik binnen mijn grenzen blijf voel ik me goed en geniet ik daarvan. Dat is pure winst, ook het idee dat ik liever minder werk en me goed voel, dan dat ik mij (met of zonder werk) voelde voor de operatie.
Als ik over grens heenga, bijvoorbeeld een te lange werkdag of drukke dagen achter elkaar krijg ik een flinke terugval. Ik word dan onzeker en ben bang dat niet de terugval maar het herstel tijdelijk was. Die angst zit er diep in. Maar als ik rationeel kijk, zie ik dat ik steeds verder kan gaan voor ik grens overschrijd en terugval van kortere duur is. Maar het enkele feit dat sommige klachten soms terugkomen, maakt dat het onstabiel aanvoelt en dat ik nog niet kan zeggen wat het definitieve resultaat van de operatie is. Ik verwacht dat het een jaar nodig heeft voordat ik volledig kan werken zonder terugval, of het echt durf te zien als een voor mij ‘gewone’ tijdelijke stress-reactie, waarmee ik toch nog steeds beter af ben dan voor de operatie
Wat ik wel vol overtuiging durf te zeggen is dat ik GEEN spijt heb van de operatie. Mogelijk komen er in de toekomst alternatieven voorbij, maar dat is evenzeer onzeker en of het dan opweegt tegen die jaren wachten is ook nog maar de vraag. Het blijft een onzeker en moeilijk proces maar ben blij en trots dat ik het gedaan heb 
Zijn er klachten die nu definitief verdwenen zijn? Nee, ik vrees dat ik alle type klachten nog wel eens heb ervaren. Maar veel minder vaak en minder hevig.
Dus ook m’n ogen? ja helaas 😕Realiseerde me vorige week dat ik ze weer kan horen als ik goed oplet. Gaat echter niet samen met een algemene terugval. Dus wel vreemd. Gelukkig ook voor operatie niet als problematisch ervaren.
En ook rond litteken / wond weer klachten gehad, pijnsteken. Maar die zijn weer weg. Irritant genoeg gaat wond zelfs na 4 maanden nog af en toe op een plekje open met wat bloed.
Dit alles past in het plaatje dat het nog niet geheel tot rust is gekomen en er nog geen stabiele definitieve uitkomst is.
Maar goede nieuws is natuurlijk dat het per saldo nog steeds beter gaat.
Voor de operatie kon ik ook klachten voorkomen door me ‘rustig’ te houden. Maar dat was vooral op bank zitten met hoofd tegen kussen.
Die grens is echt opgeschoven. Nu kan ik met kids naar een pretpark, kinderen hele dagen alleen hebben en werken, ZONDER klachten… als ik maar tijdig rust neem en niet meer dan 50% werk. Als die grens verder opschuift ben ik king…
Al met al: het blijft 2 stappen voorwaarts en een stap terug… maar daar kun ke nog steeds heel ver mee komen