Op 5 april had ik een extra (tweede) consult bij Prof Stokroos. Toen de afspraak gemaakt werd, was de verwachting dat ik kort erna geopereerd zou worden. Helaas ziet dat er nu niet naar uit, maar het leek me desondanks wel fijn om de prof nog een keer te zien en te spreken voordat ik de operatie krijg. Op de dag zelf zal ik hem immers waarschijnlijk niet echt spreken. Bovendien was het voor mijn vrouw de eerste gelegenheid om ook wat vragen te kunnen stellen over het verloop van de operatie.
- Na de operatie, als dekseltje eenmaal op het gaatje zit, dan groeit het bot er uiteindelijk aan vast/tegenaan/overheen en dan wordt het gedichte lek dus gewoon super-stevig. De dokter was vol overtuiging dat je dan weer kan duiken. … ik moet eerlijk zeggen dat ik dit nog niet aandurf; ik kan het me niet voorstellen, bij mij zijn de grootste klachten immers begonnen tijdens een duikreis… maar wellicht… wow…
- Hoewel ik andere verhalen hoorde van SCDS’ers, wordt de aandoening, naar zijn overtuiging, niet erger níet erger gedurende de jaren, maar, voegde hij er aan toe, hij kent meer SCDS’ers die een operatie hebben ondergaan dan zonder. Dus heel veel statistiek is er niet…
Al met al… voor mij was dit de laatste inhoudelijke verdieping en persoonlijke afspraak in het ziekenhuis. Alle stappen en onderzoeken zijn gezet, en voor mij is het klaar nu. Laat die operatie maar komen. Doodeng blijft het, maar hoe eerder hoe beter….